Kır çiçeğini andıran kadınlar var bu dünyada. Papatya gibi saf, kırılgan ve ürkek. Ve bir o kadar da güçlü, anaç... Bahar gibi ama hep ayazda bırakılan. İçindeki fırtınaları bilmeden üzerlerine basılıp geçilen kadınlar. Ruhları kendi dünyalarında hapsolmuş... İçi avaz avaz bağıran, dışı gök kuşağı misali olan...
Öykü Öztürk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder