Allah'ım...
Yine gece ve yine kelimeler beynimde gezinip duruyor farklılıklar içinde.Kesik kesik, belki biraz silik ve yitik. Ama hiç durmaksızın zihnimde dans ediyorlar.Düşüncelerden kurtulmak isterken gökyüzüne bakıyorum. Hava biraz serin. Odamın balkonunda bir sandalyeye oturmuş, elimde bir fincan çay, sessizliği dinliyorum uzun uzun. Geceyi bizim için mi böylesine gizemli, dingin ve güzel yaptın? Ne zaman oturup bu sessizliği dinlesem ve ne zaman sana sığınsam kelimeler anlamını yitiriyor. İçimi tarif edemediğim o bilindik huzur kaplıyor. Dua ederken bile kalbimin sesini duyar gibi oluyorum. Öyle ki sende bulduğum huzuru kimse veremedi bana. Her defasında yanında aldım soluğu biliyorsun. Ve insanlar sevmeyi bilmiyor Allah'ım. Sevginin sınırları varsa şayet; Bu sınırları onlar koymuş, Sen değil.
Öykü Öztürk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder