Aldanma böyle sukuta büründüğüme. İçim, patlamaya hazır volkan misali... Sırf üzülme diye, içime akıtıyorum zehrimi durmadan... Gecenin bir yarısında öfkem olup, tövbeme karışıyorsun. Olur ya belki bir gün oda anlar beni diyorum. Kıyamıyorum yine de sana. Esen rüzgara doğru derin bir nefes çekiyorum. Sonra usulca gözlerimi kapıyorum. Ve sen, dilimde dua oluyorsun...
Öykü Öztürk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder