Huzurlu bir gece ama havalar malum.. Yanı başımda kızım Çirkin, bir yandan çayımı yudumluyorum, diğer yandan düşünüyorum.. Bugünlerde, daha doğrusu bu havalarda aklımda hep sokaktaki hayvanlar var. Çünkü en son dün markete ekmek almaya giderken, köşe başında duran su kabının içine atılmış sigara izmaritleri, peçete vs gibi şeylere şahit oldum. Hayvanlar içsin diye konulan o kaplara atılanlar ve ne acıdır ki bunu yapan bizim insanlarımız.. İnsan olarak hem utanç hemde üzüntü duyuyorum bu durumdan.. Nasıl bir psikolojidir ki konuşamayan, ne istediğini diyemeyen, mazlum, bizlere muhtaç bir canlıya böyle bir yaklaşımda bulunulur. Onların istediği sadece biraz sevgi,şefkat.. Bir kap su, çok değil birazcık yemek..
Her akşam Çirkin ile dolaştığımız parkta iki sevgiliye denk geldim günlerden birinde.. Kız Çirkin’i çok sevdi.
-Ayyy çok şeker bu abla.
-Kaç yaşında?
-Adı nedir? vs vs vs.
Yanındaki çocuk sevgilisinin sevmesine karşılık hemen tepki verdi
-Bende de vardı bu cinstten..
İster istemez sordum merakımdan..
-Peki ne oldu?
Aldığım cevap karşısında kaskatı kesildim..
-Aşıları pahalıdır diye sokağa bıraktım.Sonra öğrendim ki o kadar da pahalı değilmiş ama giden gitti işte…
O kadar sinirlendim ki aldığım cevaba. Ve sevgilisi de benim gibi aynı şekilde çok şaşırdı.. Tek cümlem şu oldu o çocuğa;
-İçtiğin sigara Marlboro.. Bir paket az içerdiniz ama bir aşıyı yaptırabilirdiniz..
Çünkü bu ırktaki köpekler sokağa bıraktığınızda çok uzun yaşayamazlar.. Hiç sesi çıkmadı çocuğun ve yanındaki kızda utandı ki sevgilisinin sarfettiği sözlerden oda sustu..
Aslında o an o çocuğu orada evire çevire dövmek geldi içimden inkar edemiycem.. Verdiği cevapla bunu hakediyor ancak.
Demek istediğim bizler bu derece mi insanlığımızı yitirdik.. Bu kadar mı duyarsız bir toplum haline geldik. Düşünüyorum onlar mı hayvan,yoksa böyle davranan zihniyetler mi asıl hayvan?
Kuran’da der ki ”Onlar bu dünyadaki sessiz tanıklar.. Zamanı geldiğinde bir bir dile gelecekler”
Dinimizde hayvanlara zulmetmek büyük günah iken ve inançtan söz eden onca insan varken, peki bunlar nedir ?
Doğum günlerinde, sevgililer gününde kısaca özel günlerde hediye olarak hayvan alanlar çok meşhur. Çoğunuz tanık olmuşsunuzdur.. Bundan bir ay önce sevgilisine kedi alan bir arkadaşım vardı.. Kediyi hediye ettiği bayan bir hafta sonra bakamıyorum diyerek sokağa attı. Birebir şahit oldum bu olaylara ve eminim sizlerde mutlaka şahit olmuşsunuzdur çevrenizde. O kedinin ilk geldiği hali ile sonraki halini görseydiniz yüreğiniz burkulurdu.. Burada çokta ifşa ederek gerçekten hayvan sever olan arkadaşlarımızı üzmek istemiyorum.
Kadın kız tavlamak için hayvan sahibi olupta eziyet edenlere gelelim. Birde böyle bir kesim var.. Sırf kızların dikkatini çekmek için köpek sahibi olan ve yanına çağırdığında gelmedi diye ağaç arkasından o güzelim Goldenı tekmeleyeninemi denk gelmedim. O kadar çok var ki.. Daha neleri var neleri.. Yazmakla bitmez.
Manşet haberleri bir dönem bloğumda da yayınladım hatta. Bazı illerimizde belediyelerin zehirlediği sokak köpekleri. Hani hiçmi içlerinde merhamet kalmamış, hiç mi insanlıktan nasiplerini almamış bu insanlar ki ben onlara insan sıfatını dahi yakıştıramıyorum. Ve bunlar hep bir şekilde ört bas ediliyor..Yapanlar aranacaktır, bulunacaktır, bilmem nedir..
Para kazanmak için gizli gizli köpek dövüştürenler mi dersiniz hangi birini anlatayım ki.
Ve bu insanlar aramızda yaşıyorlar. O kadar çok doluyum ki bu konuda.. Tek isteğim böyle hastalıklı kişilerin içlerine Rabbim biraz olsun merhamet versin. Yada birileri ders versin anladıkları dilden.. Versinler ki böyle olaylar yaşanmasın. Bir ülkede hayvanlar için bir yoğurt kabına su konan ve içine sigara izmariti, çöp atacak kadar medeniyetten, insanlıktan uzak kalmışsak eğer, önce kendimize sormamız gerek ben gerçekten insanmıyım diye..
Öykü Öztürk
